hc8meifmdc|2010A6132836|Articlebsfe|tblEssay|text_Essay|0xfbffc7c202000000941d000001000500
خلاصه
سابقه و هدف: در طب تجربی، گزارشهایی در مورد اثرات مفید بعضی از گیاهان دارویی در درمان بیماریها وجود دارد. یکی از این گزارشها، در مورد اثرات مفید گیاه عصاره متانولی خشخاش، بر تشنج می‌باشد. در مطالعه حاضر اثر ضدتشنجی عصاره متانولی دانه این گیاه بر تشنج ناشی از پیکروتوکسین در موش سوری نر مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه حیوانات از طریق تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلفی از عصاره متانولی پرکوله دانه‌های این گیاه (5/12، 25، 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم) پیش درمانی شدند و بعد از 20 دقیقه به هر حیوان
mg/kg 12 پیکروتوکسین به منظور ایجاد تشنج تزریق شد. سپس تغییر در زمان شروع حملات تشنجی، دوام تشنج و مرگ ناشی از تشنج در گروههای آزمایش و کنترل اندازه‌گیری و مقایسه گردید.
یافته‌ها: نتایج بررسی نشان داد که پیش‌درمانی حیوانات با دوزهای مختلف عصاره، به خصوص دوز mg/kg 200 باعث تأخیر در شروع حملات تشنجی گردید (01/0 p<). از سوی دیگر مدت زمان دوام تشنج نسبت به گروه کنترل در همه گروه‌ها افزایش پیدا کرد، ولی شدت تشنجات خیلی خفیف‌تر بود. دوزهای مختلف عصاره، به خصوص دوز mg/kg 50 باعث تأخیر در زمان مرگ موشها شده است (05/0p<)
نتیجه‌گیری: عصاره دانه خشخاش باعث تأخیر در شروع تشنج، کاهش شدت تشنجات ناشی از پیکروتوکسین و همین‌طور تأخیر مرگ می‌گردد و می‌تواند کاندیدای مناسبی جهت ادامه تحقیقات بعنوان یک داروی ضدتشنج باشد.
واژه‌های کلیدی:،عصاره متانولی خشخاش، دانه خشخاش، تشنج، پیکروتوکسین، موش سوری
مقدمه
صرع یکی از عمومی‌ترین مشکلات نورولوژیکی مردم جهان در تمام اعصار بوده است [1]. نام صرع به وضعیتی اشاره دارد که نوعی ناتوانی و وابستگی را برای فرد به دنبال دارد و توانایی‌ها و عملکرد فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. صرع از بیماریهای شایع همه کشورها است، به گونه‌ای که
شیوع آن حدود 9-7 در هزار می‌باشد و در همه سنین، همه نژادها و هر دو جنس بروز می‌کند [17]. قبل از کشف داروهای شیمیایی ضدصرع، بشر از طریق اعمالی مثل سوراخ‌کردن جمجمه و حجامت و نیز بکاربردن گیاهان به درمان صرع اقدام می‌کرد [1]، تا آنکه مانند سایر بیماریها بالاخره توانست با استفاده از داروها به درمان این بیماری بپردازد. در سال 1912 برای اولین بار داروی فنوباربیتال به عنوان یک داروی ضدتشنج جدید و مفید به کار گرفته شد و پس از آن فنی‌توئین و داروهای دیگر وارد عرصه دارویی شدند [1]. با توجه به این که درمان صرع نیازمند استفاده طولانی‌مدت و مداوم و همچنین استفاده توأم داروهاست، این امر زمینه بروز عوارض جانبی متعدد داروها را هر چه بیشتر در فرد بیمار فراهم می‌کند [13]. لذا ضرورت توجه دوباره به طب سنتی و داروهای گیاهی با هدف دستیابی به داروهای کم‌خطر و با حداقل عوارض جانبی آشکارتر می‌شود.
در طب تجربی و سنتی در مورد اثرات گیاهان متعدد بر تشنج گزارشهایی وجود دارد. یکی از این گزارشها در مورد اثرات مفید بر تشنج می‌باشد [3،4،8]. اما در مورد اثر ضدتشجی این گیاه، مطالعات کلاسیک فارماکولوژیک انجام نشده است.
در مورد بعضی از گیاهان، مطالعات اولیه فارماکولوژیک با متدهای جدید انجام شده که به عنوان نمونه می‌توان به اثرات گیاه بادرنجبویه بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول [6] و اثرات ضدتشنجی، ضددردی و ضدالتهابی بذر و ریشه گیاه باریجه بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری و موش صحرایی [24] اشاره نمود.
گیاه خشخاش از جمله گیاهانی است که از دیرباز در طب سنتی ایران به عنوان خواب‌آور، آرام‌بخش، مسکن، نرم‌کننده و برطرف‌کننده یبوست‌های مقاوم و نزله مثانه مورد استفاده قرار می‌گرفته است [4،8]. در بعضی منابع در بیان کاربردهای متعدد آن اثرات ضدتشنج نیز ذکر شده است در مطالعات قبلی ثابت شده است که این گیاه حاوی مقادیر زیادی آلکالوئید است که این ترکیبات بر سیستم اعصاب مرکزی اثر گذاشته و در نتیجه می‌توان از این گیاه جهت درمان بعضی بیماریهای عصبی استفاده کرد [4].
در بررسی منابع کتاب‌شناختی و بانکهای اطلاعاتی، مدرک معتبری در مورد بررسی اثر ضدتشنجی این گیاه یافت نشد، لذا در این تحقیق اثر عصاره متانولی گیاه خشخاش بر تشنجات ژنرالیزه تونیک وکلونیک ناشی از پیکروتوکسین در موش سوری مورد بررسی قرار گرفته است.
ادامه لینک ذیل ..