رنو

در یک نگاه

تهیه و تنظیم: محمدرضا خدرلو / khederlou@gmail.com

منابع: سایت اینترنتی شرکت رنو / بی.بی.سی / ایرنا / خبرگزاری فارس/

 

روز 24 دسامبر سال 1898 یعنی درست 108 سال پیش، یک جوان 20 ساله فرانسوی به نام «لویی رنو» خودروی بسیار ساده و کوچک خود را که نمونه تکامل یافته یک سه چرخه موتوری بود، همزمان با ایام پایانی سال و تعطیلات کریسمس در یکی از خیابان‌های شهر پاریس به حرکت در آورد. پس از این اقدام، مردمی که نمایش خودروی وی را مشاهده کرده بودند سفارش ساخت 12 دستگاه از این خودرو را به وی دادند. رنو و برادرانش در سال 1899 شرکت خودروسازی برادران رنو را تأسیس کردند. در آن زمان طراحی و ایده پردازی شرکت به عهده لوئی جوان بود و برادرانش برای این کار حقوق قابل توجهی به او پرداخت می‌کردند. بعدها خودروهای ساخت او و همکارانش توانستند در مسابقه رانندگی بین پاریس ـ برلین و همچنین پاریس ـ وین به مقام نخست برسند. این پیروزی برای برادران رنو نوعی بازاریابی مستقیم بود.

آنها با این کار توانستند بدون تبلیغات، نام خود را در سراسر اروپا بر سر زبان‌ها بیندازند. برادران رنو تولیدات خود را به قیمت 3 هزار فرانک می‌فروختند. در آن زمان چنین مبلغی برابر با حقوق 10 سال کار بود. تصویر زیر نخستین نمونه خودروی رنو را نشان می‌دهد:

 

 

 

 

 

 

نقطه مشترک بیشتر خودروسازان معروف جهان از جمله فورد، فیات و حتی مرسدس بنز در این است که منشأ پیدایش هر یک از این شرکت‌ها اندیشه‌های یک شخص بوده است.

 

آغاز تولید صنعتی

در سال 1902 با توسعه فضای کارخانه، نمونه‌های جدیدی از خودروهای رنو به بازار آمد و همزمان نخستین موتور ساخت رنو به صورت تجاری تولید و عرضه شد. این موتور دارای 4 سیلندر و 24 اسب بخار قدرت بود. یک سال بعد یعنی در سال 1903 رنو نخستین شبکه فروش خود را در کشورهای انگلستان، بلژیک، ایتالیا، آلمان، اسپانیا و امریکا راه‌اندازی کرد. به این ترتیب فروش محصولات رنو جنبه بین‌المللی پیدا کرد و از بازارهای داخلی فرانسه فراتر رفت. در سال 1919 لوئی رنو متوجه اختلاف فاحشی بین خودروسازان اروپایی و رقبای امریکایی آنها شد. امریکایی‌ها به دلیل شرایط جغرافیایی خاص، از منازعات ویرانگر به دور مانده و در عرصه صنعت به ویژه در زمینه خودروسازی رشد قابل توجهی کرده بودند.

این توسعه بیشتر به دلیل فعالیت‌های ارزنده شرکت فورد در تولید زیاد و قیمت پایین محصولات بود. از این رو صنعت خودرو در اقتصاد ملی ایالات متحده نقش قابل توجهی یافته بود. در مقابل، خودرو در فرانسه هنوز کالای تجملی به حساب می‌آمد و مالیات سنگینی بر آن وضع شده بود. در سال 1921 رنو دست به اقدام منحصر به فردی زد؛ به این ترتیب که شرکتی به نام
 Anonyme des Usines Renault (SAUR) Société  تشکیل داد و با فروش سهام شرکت خود به بانک، رنو را به عنوان یک شرکت بزرگ و دارای توان اقتصادی فراوان معرفی کرد. شرکت جدید به صورت متمرکز به تولید قطعات مورد نیاز خودرو اقدام می‌کرد اما امروزه این سیاست به کلی کنار گذاشته شده است و رنو حدود 80 درصد از قطعات مورد نیازش را می‌خرد و تنها به طراحی، مونتاژ و افزایش فروش می‌اندیشد. حال با گذشت بیش از یک قرن از آن تاریخ، شرکت رنو توانسته است در عرصه بازارهای بین‌المللی جایگاه خاصی برای خود دست و پا کند.

 

افزایش تولید و آغاز رقابت

شرایط زمان صلح و آرامش اروپا به رنو امکان داد به بهره‌وری برسد و به تولید انواع وسایل نقلیه موتوری اقدام کند. تولید انواع سواری، وانت، کامیون، تراکتور، موتور خودرو، لکوموتیو، موتور هواپیما، موتور کشتی و سایر وسایل موتوری از جمله مهمترین فعالیت‌های رنو در این دوره به حساب می‌آید. رنو برای تمرکز بخشیدن به تولید خود، بزرگترین مرکز تولیدش را در جزیره Seguin راه‌اندازی کرد. این مجتمع عظیم در سال 1937 به طور کامل به بهره‌برداری رسید. در همین موقع آندره سیتروئن به عنوان رقیب اصلی رنو در فرانسه قد برافراشته بود. سال 1944 نقطه پایان فعالیت‌های رنو بود. با مرگ او در این سال دولت فرانسه شرکت رنو را ملی اعلام کرد تا به عنوان یک شرکت راهبردی برای امور دفاعی (جنگ جهانی دوم) از آن استفاده کند. پس از جنگ، فشارهای زیاد صنعت خودروسازی امریکا بر تولیدکنندگان و بازارهای جهانی باعث شد عصر جدیدی در صنعت خودرو شکل گیرد. در آن زمان خودروسازان امریکایی 89 درصد از کل تولید جهان را در اختیار داشتند. آنها با استفاده از شرایط دوری از جنگ و ویرانی، به خوبی آموخته بودند که چگونه باید خودروهای ارزان قیمت و انبوه تولید کنند. اروپا نیز برای مقابله با این موج و حمایت از صنایع داخلی خود، سیاست اعمال مالیات‌های سنگین بر واردات را در پیش گرفت. فرانسه و ایتالیا بیش از سایر کشورهای اروپایی در این راه مصمم بودند.

تولیدکنندگان خودرو در کشورهایی مانند آلمان، ایتالیا و انگلستان به این نتیجه رسیده بودند که تنها راه ادامه فعالیت، تولید خودروهای سبک و ارزان قیمت است تا تعداد بیشتری از مردم قدرت خرید آن را داشته باشند. همین سیاست راهبردی باعث تولید نمونه‌های کوچک و ارزان قیمت خودروهایی مانند رنو، فولکس واگن (قورباغه‌ای)، فیات 500، پژو 202 و پورشه شد.

در سال 1934 شرکت سیتروئن نوآوری جدید خود را در قالب خودروهایی با دیفرانسیل جلو تولید و به بازار عرضه کرد. پس از مرگ لوئی رنو، پیر لافوشه به عنوان رئیس جدید شرکت رنو معرفی شد و سیاست تولید انبوه و فروش خودروهای همگانی را در دستور کار شرکت قرار داد. از سال 1947 صادرات این خودروها نیز شروع شد و تا حدی رشد یافت که بخشی از درآمد خارجی کشور را تشکیل می‌داد. یکی از پیشرفت‌های فنی شرکت رنو در این سال‌ها، ساخت دستگاه‌های مونتاژ موتور خودرو بود. مهندسی این دستگاه‌ها براساس نمونه ساخته شده توسط شرکت جنرال موتورز بود. فرانسوی‌ها توانستند دستگاه‌های مذکور را علاوه بر بازارهای داخلی، به خودروسازان خارجی از جمله اتحاد جماهیر شوروی (سابق) و امریکا نیز صادر کنند. مهندسی که این دستگاه‌ها را برای رنو طراحی و تولید کرد بعدها توانست نقش بسیار مهمی در تولید نرم افزار معروف CAD داشته باشد.

 

رویکرد صادرات

شرکت رنو در فاصله سال‌های 1955 تا 1975 به این نتیجه رسید که صادرات خودرو به عنوان راهبرد و یکی از محورهای فعالیت اقتصادی و صنعتی همواره باید مد نظر قرار داشته باشد. در سال 1955 شرکت رنو شاهد تغییر مدیریت بود. هدف مدیران جدید رنو اثبات این بود که شرکت‌های دولتی و ملی نیز می‌توانند مانند شرکت‌های خصوصی رقابتی و مولد باشند. راهبرد مدیریتی شرکت در این دوره مبتنی بر دو اندیشه بود:

1- برنامه‌ریزی منسجم به منظور ترسیم مسیر حرکت شرکت و راه‌های رسیدن به اهداف تعیین شده

2- صادرات نیمی از محصولات شرکت به منظور تضمین توسعه و پیشرفت رنو

در سال 1975 شرکت رنو به یک گروه بزرگ صنعتی تبدیل شد و توانست حضور خود را در کشورهای جهان تقویت کند. این شرکت توانست کارخانه‌های خودروسازی بسیاری در کشورهای مختلف جهان از جمله ایران راه‌اندازی کند و به تولید برساند. همچنین تعداد کل نیروی انسانی شرکت در این سال به 222 هزار و 500 نفر رسید. از طرف دیگر با افزایش حضور رنو در جهان و گسترش فعالیت، تولید جهانی آن به 3/1 میلیون دستگاه رسید.

 

تجربه ادغام ناموفق با ولوو

در سال 1993 مدیران رنو و ولوو تصمیم گرفتند از ابتدای سال 1994 دو شرکت خودروساز را در یکدیگر ادغام کنند. این تصمیم با واکنش‌های تند داخلی در سوئد مواجه شد و بسیاری از سهامداران خرد و کلان این شرکت از تصمیم مدیران ولوو برای ادغام با رنو اظهار ناخشنودی کردند. در پی این اعتراض‌ها‏، مدیر عامل ولوو برکنار شد و این طرح برای همیشه ناکام ماند.

 

گسترش حوزه فعالیت

شرکت رنو از سال 1995 تا به حال سیاست گسترش حضور در نقاط جغرافیایی در حال توسعه جهان را در پیش گرفته است. بر این اساس، دو منطقه ترکیه و آرژانتین در اولویت برنامه‌های رنو قرار داشته‌اند و شرکت به این دو کشور به عنوان ستون‌های رشد و توسعه بین‌المللی خود می‌نگرد. مطابق اعلام شرکت، جدیدترین نمونه‌های خودروهای رنو‏ براساس استانداردهای روز اروپا در این کشورها تولید و علاوه بر بازار داخلی ترکیه و آرژانتین، در بازارهای بین‌المللی نیز عرضه خواهند شد. از سوی دیگر بازگشت رنو به ایران در قالب قرارداد ال – 90 پس از سال‌ها در همین جهت ارزیابی می‌شود. رنو در سال 2006 به عنوان دهمین شرکت بزرگ خودروسازی جهان مطرح است و قصد دارد با اجرای یک برنامه سه ساله به سودآورترین تولیدکننده انبوه خودرو در اروپا تبدیل شود. گردانندگان شرکت تصمیم گرفته‌اند تا سال 2009 بالغ بر 29 نمونه جدید خودرو تولید و به بازارهای بین‌المللی عرضه کنند. در حال حاضر راهبرد اصلی شرکت رنو در زمینه توسعه و سودآوری مبتنی بر سه عامل رقابت، نوآوری و توسعه جهانی است. جدول زیر میزان درآمد و فروش این شرکت خودروسازی در دو سال گذشته را نشان می‌دهد:

 

 

 

 

 

ادغام رنو با نیسان موتورز

در ماه مه سال 2002 اعضای هیأت مدیره برای نخستین بار جلسه‌ای برای بررسی امکان ادغام دو شرکت بزرگ خودروسازی جهان برگزار کردند. این ادغام با سهام مساوی هر یک از دو طرف صورت گرفت. هدف از این اقدام، همکاری دوجانبه در سطح جهانی بود و به اعتقاد مقامات هر یک از دو شرکت مذکور، ادغام به طور کامل و رضایت بخشی صورت پذیرفته است. مطابق اطلاعات منتشر شده از سوی طرفین، توان مالی دو شرکت رنو و نیسان در زمان ادغام آنها در سال 2002 بالغ بر 303 میلیارد دلار بود. در حال حاضر مدیریت هر دو شرکت رنو و نیسان بر عهده کارلوس گوسن است.

 

راهبردهای تولید

هر یک از تولیدکنندگان معروف و صاحب نام جهان از اصول و راهبردهای خاصی برای پیشبرد برنامه‌ها و نیل به اهدافشان استفاده می‌کنند. شرکت رنو نیز دارای راهبردهای خاصی در زمینه تولید و فروش خودروست. مهمترین مواردی که در تولید خودرو در این شرکت مورد توجه قرار می‌گیرند، عبارتند از:

1- جلب رضایت مشتری

2- توسعه پشتیبانی و خدمات پس از فروش

3- افزایش توان رقابتی شرکت

4- افزایش کیفیت محصولات

5- کاهش مصرف سوخت در خودروهای تولیدی

6- تولید محصولاتی با قابلیت تعمیر و نگهداری آسان

7- افزایش ضریب ایمنی

 

طرح ادغام رنو – نیسان با جنرال موتورز

چندی است در محافل خبری و صنعتی جهان از احتمال ادغام شرکت‌های رنو – نیسان با جنرال موتورز سخن می‌رود. شرکت جنرال موتورز امریکا بزرگترین خودروساز جهان است و بیش از 320 هزار نفر نیروی انسانی در اختیار دارد. گفته می‌شود این شرکت با مشکلات مالی جدی رو به رو شده و قرار است 30 هزار شغل و 12 کارخانه بزرگ خود را در امریکای شمالی تعطیل کند.  به اعتقاد کارشناسان، در صورت ادغام این دو شرکت شوک بسیار بزرگی در صنعت جهانی خودرو وارد خواهد شد. براساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته، شرکت‌های جنرال موتورز و رنو ـ نیسان در سال 2006 در مجموع بالغ بر 15 میلیون دستگاه انواع خودرو تولید و روانه بازار خواهند کرد. همچنین کارشناسان درآمد سالانه این سه شرکت را بیش از 327 میلیارد دلار در سال برآورد کرده‌اند.

شرکت رنو ـ نیسان اعلام کرده برای ادغام با جنرال موتورز آماده مذاکره و بررسی موضوع است. در صورت وقوع چنین رویدادی، علاوه بر تشکیل غول خودروسازی در جهان، به هر یک از شرکت‌های رنو و نیسان موتورز 10 درصد از سهام جنرال موتورز واگذار خواهد شد. همچنین گفته می‌شود مدیریت جنرال موتورز به گوسن محول خواهد شد چون عملکرد مدیر فعلی شرکت مذکور به شدت مورد انتقاد است.

 

حضور در ایران و تأسیس رنو پارس

چندی پیش مراسم افتتاح شرکت رنوپارس با حضور مدیر عامل شرکت رنو نیسان، رئیس هیأت عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، مدیران عامل شرکت‌های ایران خودرو و سایپا و چند تن از مسؤولان صنعتی کشور در تهران برگزار شد. مدیر عامل شرکت رنو نیسان در مراسم افتتاحیه رنو پارس اظهار داشت که این شرکت در تاریخ 11 خرداد ماه 83 به طور رسمی به ثبت رسیده و سرمایه‌گذاری لازم توسط رنو و شرکت توسعه صنایع خودروی ایران (مرکب از سازمان گسترش و نوسازی صنایع، ایران خودرو و سایپا) انجام شده است. بنا به اظهارات شوایتزر، شرکت رنو پارس توسط شرکت رنو و سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران تأسیس شده است تا تولید و فروش ال ـ 90 را هماهنگ کند.

به این منظور، رنو پارس دارنده امتیاز این خودرو در ایران است. گفته می‌شود ال ـ 90 از جدیدترین و بالاترین دستاوردهای فناوری روز در صنعت خودرو بهره برده و رنو این خودرو را بر مبنای یکی از جدیدترین پلتفرم‌های مشترک رنو نیسان (پلتفرم B) توسعه داده است. ال ـ 90 در ایران دارای موتور 6/1 لیتری، 16 سوپاپه، با قدرتی معادل 107 اسب بخار خواهد بود و طراحی آن با رعایت تمام استانداردهای رایج در اتحادیه اروپا در زمینه ایمنی، آلایندگی و بازیافت انجام شده است. قرار است تولید این خودرو از سال 2006 (1385) در ایران خودرو و پارس خودرو آغاز شود. این دو خودروساز ال ـ 90 را با مجوز رنو ـ نیسان و هر یک با ظرفیت اولیه سالانه 150 هزار دستگاه تولید خواهند کرد و در مجموع 300 هزار دستگاه ال ـ 90 در ایران از طریق قطعات ساخت داخل که توسط رنو پارس تأمین خواهد شد، تولید می‌شود.

دستیابی به هدف تأمین 60 درصد قطعات و مجموعه‌ها از منشأ داخلی در دستور کار طرف ایرانی قرار دارد و در نهایت دو سوم قطعات خودروی ال ـ 90 در ایران با رعایت استانداردهای کیفیت رنو ساخته خواهد شد. گفتنی است تاکنون عرضه ال ـ 90 در بیش از 30 کشور جهان برنامه‌ریزی شده و در این میان بازار ایران با جذب 300 هزار دستگاه خودروی ال ـ 90 از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. رعایت تمام استانداردهای روز جهان، قابلیت گازسوز شدن و ساخت داخل کردن آن به میزان حداقل 60 درصد از جمله مواردی بود که سبب شد ایران از بین همه پیشنهادها، پیشنهاد شرکت رنو نیسان را بپذیرد.

در این قرارداد پیش‌بینی شده انتقال دانش فنی در پلتفرم به صورت کامل انجام گیرد، اهداف ایران در صادرات خودرو و قطعات تحقق پذیرد، 60 درصد قطعات در داخل ایران ساخته و محصولات تولیدی ایران با بازاریابی رنو به 26 کشور جهان فروخته شود.

دکتر منوچهر منطقی مدیر عامل گروه صنعتی ایران خودرو نیز در این آیین گفت: این خودرو از دو جنبه برای ایران اهمیت دارد: یکی داشتن فناوری روز، قیمت مناسب و استانداردهای روز اروپا که لازم است از هم اکنون آموزش‌های لازم برای ارائه خدمات پس از فروش مطلوب برنامه‌ریزی شود. دوم این که ما وارد یک شراکت شده‌ایم و صاحب یک پلتفرم مدرن روز خواهیم شد. وی افزود: با کیفیت مطلوب و قیمت مناسب این خودرو، قطعه سازان و خودروسازان در زمینه صادرات آن اطمینان خواهند یافت.

مهندس احمد قلعه بانی مدیر عامل گروه خودروسازی سایپا نیز در این مراسم گفت: این نخستین بار است که در صنعت خودروی ایران، سرمایه‌گذاری خارجی اتفاق می‌افتد و از سوی دیگر شانسی برای شرکت رنو نیز هست که با شرکت‌هایی شریک شده است که در مجموع 95 درصد سهم بازار خودروی ایران را در اختیار دارند. وی افزود: سایپا بیش از 150 هزار دستگاه ال ـ 90 تولید خواهد کرد و سپس به تولید خودروی اس ـ 90 و مدل‌های جدید دیگر ادامه خواهد داد. با تولید ال ـ 90 در سایپا، تولید خودروی پی.کی متوقف می‌شود و بین ایران خودرو و سایپا یک همکاری راهبردی آغاز خواهد شد.

 

وضعیت فروش

براساس گزارش مالی و فروش شرکت رنو که به تازگی از سوی مدیر عامل این شرکت بزرگ منتشر شده است، بزرگترین بازارهای رنو در نیمه اول سال 2006 به ترتیب عبارتند از: اروپا، فرانسه، منطقه مدیترانه، امریکا، آسیا و افریقا. گفتنی است میزان فروش در این بازارها در مقایسه با نیمه اول سال 2005 تغییرات محسوسی داشته است؛ به این ترتیب که فروش در اروپا، فرانسه و کشورهای آسیایی و افریقایی کاهش یافته و در سایر مناطق کمی افزایش نشان می‌دهد. در مجموعه رنو در نیمه اول امسال توانسته است یک میلیون و 315 هزار و 351 دستگاه انواع محصولات خود را به فروش برساند که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل 2/3 درصد کاهش نشان می‌دهد. کارشناسان شرکت رنو مهمترین دلایل این کاهش را اعمال سیاست‌های جدید و وضع تعرفه‌های بازرگانی در برخی از بازارهای فروش دانسته‌اند.

جدول زیر مقایسه تولید و فروش رنو در سطح جهان را در نیمه اول سال‌های 2005 و 2006 نشان می‌دهد:

 

 

بر این اساس در نیمه اول سال 2006 خودروی لوگان در بازارهای غیراروپایی موفق‌ترین نمونه محصولات رنو بوده که با استقبال خوبی از سوی خریداران مواجه شده است. نمونه کلیو نیز پرطرفدارترین محصول رنو در بازارهای اروپایی گزارش شده است.

از سویی مهمترین مشکلات پیش روی این شرکت در دوره مورد بررسی، افزایش قیمت جهانی نفت و گران شدن مواد اولیه بوده است. مدیران شرکت پیش‌بینی می‌کنند میزان فروش در سال 2006 نسبت به سال گذشته تغییر محسوسی نخواهد کرد.

 

پروژه مگان

براساس اعلام شرکت رنو، تولید مگان در فرانسه در سال 2005 به یک میلیون دستگاه رسید. تولید خودروی مگان در کارخانه «دوئی» در شمال فرانسه در ماه سپتامبر 2005 از مرز یک میلیون دستگاه گذشت. تولید این خودرو در مرکز دوئی، از ماه ژوئن 2002 شروع شده است و در حال حاضر روزانه 2 هزار و 75 دستگاه خودرو در این مرکز تولید می‌شود. در سال 2004 تعداد 470 هزار مگان در این مرکز تولید شد.

 

مگان در ایران

رنو و پارس خودرو (گروه سایپا) قراردادی را امضا کردند که با توجه به آن از اواسط سال 2006 خودروی مگان در ایران مونتاژ می‌شود و به فروش خواهد رسید. چهار مدل از خودروی مگان با دو نوع موتور مختلف (1600 سی سی 16 سوپاپ و 2000 سی سی 16 سوپاپ) و قابلیت انتخاب دو نوع تجهیزات جانبی، در بازار ایران عرضه خواهد شد. ظرفیت کارخانه پارس خودرو برای تولید این مدل در تهران تا سال 2008 بر مبنای تولید 15 هزار خودرو برنامه‌ریزی شده است. خودروهای تولید شده با توجه به استانداردهای رنو تولید و توسط نمایندگان مجاز شبکه فروش پارس خودرو عرضه خواهند شد. شرکت رنو پارس در توزیع و فروش، کیفیت خدمات پس از فروش و جلب رضایت خریداران نهایت همکاری را با این پروژه خواهد کرد. این شرکت همچنین وظیفه نظارت بر کیفیت و اجرای استانداردهای رنو را برای این خودروی حامل نشان رنو به عهده خواهد داشت.

51 درصد شرکت رنو پارس که در تهران تأسیس شده، متعلق به رنو و 49 درصد آن متعلق به شرکت توسعه صنایع خودرو (AIDCO) است. شرکت توسعه صنایع خودرو شرکتی است که از اتحاد سازمان نوسازی و توسعه صنایع (IDRO) و دو کارخانه بزرگ خودروسازی ایران یعنی ایران خودرو و سایپا تشکیل شده است. قرار است در سال 85 تولید ال ـ 90 با 50 درصد ساخت داخل از سوی رنو پارس در ایران آغاز شود که نیمی از تولید در سایپا انجام می‌شود. بعد از ال ـ 90 مگان دومین خودروی رنو خواهد بود که در سایپا تولید می‌شود. تیراژ ال ـ 90 در فاز اول 300 هزار دستگاه و رنو مگان 15 هزار دستگاه خواهد بود. رنو مگان در سال 2004 میلادی پرفروش‌ترین خودروی اروپا بود. شرکت رنو به کمک این خودرو در سال 2004 پرسودترین دوران خود را گذراند و به عنوان پرفروش‌ترین کارخانه خودروسازی اروپا مطرح شد. این در حالی است که در همین زمان فورد فوکوس و فولکس گلف دومین و سومین خودروهای پرفروش اروپا بودند. در همین حال گفته می‌شود تولید خودروی مگان در پارس خودرو از گروه سایپا دنبال خواهد شد. هم اکنون راهبردی‌ترین شریک خارجی شرکت سایپا گروه رنو نیسان است. در گذشته سایپا بیشتر با شرکت سیتروئن فرانسه همکاری می‌کرد. البته شرکت سایپا در حال حاضر یکی از شرکای مهم کیاموتورز نیز محسوب می‌شود. شرکت سایپا در سال 2004 میلادی با تولید 332 هزار دستگاه، دومین خودروساز ایران و بیست و یکمین خودروساز دنیا به شمار می‌آمد.