hc8meifmdc|2010A6132836|Articlebsfe|tblEssay|text_Essay|0xfbff84bb02000000cf02000001000300
محسن مرادیان
چکیده: در این گزارش ابتدا به طور خلاصه به بررسی ادبیات موضوع شامل برنامه‌ریزی فرهنگی، دیدگاه‌های پارسونز در این خصوص، سند چشم‌انداز بیست ساله و چالش‌های پیش روی آن و جایگاه جنبش نرم‌افزاری در آن خواهیم پرداخت. از آنجا که متغیر ظرفیت‌های موجود، جایگاهی کلیدی در تحقق سند چشم‌انداز دارد، وضعیت موجود خود و برخی کشورهای منطقه را نیز بررسی خواهیم کرد. نتیجه این بحث آشکار خواهد ساخت که تحقق اهداف چشم‌انداز از نظر احراز جایگاه اولِ اقتصادی و علمی در میان همسایگان و کشورهای آسیای جنوب‌غربی، به‌علت مشکلات جمعیتی و بیکاری ناشی از آن و نیز مشکلات زیر ساختی در زمینه‌های آموزشی و علمی و فناوری، بسیار دشوار است مگر آنکه آهنگ رشد خود را نمائی و غیرخطی کنیم تا بتوانیم با توجه به وضع موجودِ خود و کشورهای مورد نظر در سند چشم‌انداز، به اهداف مذکور در سند برسیم.
واژه‌های کلیدی: چشم‌انداز، برنامه‌ریزی فرهنگی، برنامه ریزی استراتژیک، وضعیت علمی ایران، هدف گذاری
مقدمه
چشم‌انداز، عمر زیادی در مباحث مدیریت نداشته و طرح آن به عنوان یک موضوع ملی و منطقه‌ای به دهه نود میلادی باز می‌گردد. لزوم طرح پیشینه چشم‌انداز در ایران از آن رو است که با نگاهی نقادانه به چشم‌اندازهای قبلی علل عدم تحقق آنها روشن شود تا در چشم‌اندازهای آینده، این نقایص رفع و چشم‌اندازی شفاف و جامع تدوین شود.
با نگرشی تاریخی می‌توان چشم‌اندازهای پیشین ایران را به دو رویه «ملی» و «حکومتی» تقسیم نمود. مبنای این تقسیم‌بندی بر اساس نحوه تحقق و میزان مشارکت مردم می‌باشد که در ذیل به توضیح آنها پرداخته می‌شود: