hc8meifmdc|2010A6132836|Articlebsfe|tblEssay|text_Essay|0xfbfff9c002000000ce1b000001000100

خلاصه

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که آنتی ژن‌های دفعی – ترشحی (E/SA) تاکی زوئیت‌های توکسوپلاسما گوندی می‌توانند نقش مهمی دربیماری‌زایی|‌ مصونیت میزبان در برابر آلودگی مجدد به انگل| تشخیص و افتراق مرحله حاد از مزمن توکسوپلاسموز داشته باشند. برای بررسی دقیق تر موارد فوق نیاز به اجزاء تخلیص شده این آنتی ژن‌ها می باشد. بنابراین هدف مطالعه حاضر تهیه|‌ تخلیص و شناسایی اجزاء تشکیل دهنده این آنتی ژ‌ن‌ها و تعیین روش مناسب برای این منظور بود.

مواد و روش‌ها:  108×2 تاکی زوئیت توکسوپلاسما گوندی در دو میلی لیترمحیط کشت RPMI-1640 (در لوله های درب پیچ دار) سوسپانسیون و به مدت یک ساعت در 37 درجه سانتیگراد تحت تکان ملایم قرار گرفتند، سپس محتوای هر لوله سانتریفوژ ( 15 دقیقه در g1000 ) و مایع رویی به عنوان محلول حاوی E/SA دیالیز و تغلیظ گردید. در مرحله بعد این محلول به طریق کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون با ستون ژل سفادکس G-200 به ابعاد 5/2×40 سانتیمتر و خروجی 15 میلی لیتر در ساعت و کروماتوگرافی مبادله یون با ستونی به ابعاد 1×15 سانتیمتر از ژل کربوکسی متیل با خروجی 60 میلی لیتر در ساعت تحت شیب خطی pH تفکیک گردید. بعد از آن اجزاء حاصل به روش Native- PAGE الکتروفورز شدند. 

یافته‌ها:‌ E/SA در ژل فیلتراسیون به سه جزء‌تفکیک شد، اما از کروماتوگرافی مبادله یونی آن دو پیک حاصل شد که پیک دوم در الکتروفورز Native- PAGE به یک باند تجزیه گردید. 

نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که کروماتوگرافی مبادله یون با شرایط این مطالعه روشی مناسب برای تفکیک E/SA (تهیه شده به روش پیشنهادی) تاکی زوئیت‌های توکسوپلاسماگوندی می باشد، زیرا بدون تغییر ساختار مولکولی پروتئین| اجزائی با درجه خلوص بالا و به میزان نسبتاً زیادی حاصل می‌شود. 

 واژه‌های کلیدی: توکسوپلاسماگوندی| کروماتوگرافی تعویض یون| ‌آنتی ژن‌های دفعی – ترشحی| الکتروفورز

 

مقدمه

توکسوپلاسماگوندی1 تک‌یاخته‌ای درون سلولی اجباری از شاخه اپی‌کمپلکسا2 می‌باشد. انسان از دو طریق اکتسابی و مادرزادی به این انگل مبتلا می‌شود. سیر بیماری در بدن انسان شامل دو مرحله حاد و مزمن است. اکثر عوارض و علائم و هم‌چنین انتقال انگل از مادر به جنین در مرحله حاد رخ می‌دهد[18،11]. در اکثر موارد تشخیص و افتراق مرحله حاد از مزمن توکسوپلاسموز3 از طریق تعیین نوع و عیار ایمونوگولبولین‌های اختصاصی به کمک روش‌های سرولوژی با استفاده از آنتی ژن‌های غشایی- سیتوپلاسمی انگل صورت می‌گیرد که معمولاً با نواقص و مشکلاتی همراه است. عمده این مسائل به آنتی ژ‌ن‌های مورد استفاده نسبت می‌دهند [20، 16، 14].

بنابراین بررسی‌های زیادی به منظور شناسایی آنتی ژن‌های محافظت کننده و مارکرهای مناسب برای تشخیص و افتراق مرحله حاد از مزمن توکسوپلاسموز صورت گرفته است. نتایج این بررسی‌ها نشان می‌دهد که آنتی ژنهای دفعی– ترشحی (E/SA)4 تاکی زوئیت‌های5 انگل در رابطه با هدف این مطالعات از اهمیت خاص برخوردار می‌باشند [23، 21، 6] .

دکوستر6 و همکاران در سال 1988 نشان دادند که آنتی ژنهای دفعی – ترشحی توکسوپلاسمادر عفونت‌های انسانی شدیداً ایمنوژن هستند [9]. دارسی7 و همکاران در همان سال و دوکوئسنه8 در سال 1990 با انتقال غیر فعال آنتی بادی و سلولهای T اختصاصی آنتی ژن‌های دفعی – ترشحی سبب محافظت موش‌های فاقد تیموس در مواجهه با دوز بالا و کشنده سویه RH توکسوپلاسما گوندی شدند [10 ، 8]. رحمان و انور9 در سال 1992 ثابت کردند که این آنتی ژن‌ها (E/SA) نسبت به آنتی ژن‌های کیست نسجی، سبب تحریک بیشتر پاسخ ایمنی با واسطه سلولی شده و فاکتور مناسبی برای بررسی‌های مربوط به ایمونیزاسیون می‌باشند [17]. زینر10 و همکاران در سال 1999 نشان دادند که آنتی ژن‌های دفعی – ترشحی نسبت به تاکی زوئیت‌های اشعه‌دیده سویه RH و آنتی ژن خام توکسوپلاسما، باعث تحریک و تکثیر بیشتر لنفوسیتهای T می‌گردند [23]. دریانی11 و همکاران درسال2003 گزارش کردند که E/SA سبب محافظت موشهای سوری در برابر سویه RH توکسوپلاسما می‌شوند [7].

هم‌چنین با توجه به خصوصیات گزارش شده از E/SA، این آنتی‌ژن‌ها جانشین مناسبی برای آنتی ژنهای غشایی و سیتوپلاسمی در تست‌های سرولوژی طراحی شده به‌منظور تشخیص و افتراق فرم حاد از مزمن توکسوپلاسموزبه نظر می‌رسند. یافته‌های دکوستر و همکاران نشان داد که آنتی ژن‌های دفعی – ترشحی در سرم بیماران مبتلا به فرم حاد و مزمن توکسوپلاسموز متفاوت می‌باشد [9].

 یاسوهیروسوزوکی12 روش لاتکس آگلوتیناسیون را برای شناسایی این آنتی ژنها در سرم طراحی و گزارش کرد که از روز 7 آلودگی قابل شناسایی می‌باشند در حالی که در این فاصله آنتی بادی ضد توکسوپلاسما در سرم قابل شناسایی نیست [22]. هافید13 و همکاران 

(1995) به کمک روش کاپچر الایزا14 وجود این آنتی ژ‌ن‌ها را تنها در سرم افراد مبتلا به فاز حاد شناسایی و آن را به‌عنوان یک روش افتراق فاز حاد از مزمن پیشنهاد نمودند [13]. محمودزاده و همکاران (1379) نشان دادند که روش الایزای نقطه ای1 با استفاده از رسوب سولفات آمونیوم مایع صفاق موش سوری آلوده شده با سویه RH توکسوپلاسما گوندی، برای تشخیص توکسوپلاسموز در موش صحرایی، دارای ارزش تشخیصی (حساسیت 100% و اختصاصیت 88%) بالایی می‌باشد [2].

نظر به این‌که برای بررسی دقیق تر جنبه‌های مختلف این آنتی ژن‌ها نیاز به اجزاء تخلیص شده آن‌ها می‌باشد و در مطالعات قبلی مایع صفاق موش آلوده و یا مایع رویی کشت سلولی تاکی زوئیت‌های توکسوپلاسما به‌صورت ترکیب کامل به‌عنوان E/SA به‌کار رفته‌اند هدف این مطالعه ارزیابی روش اصلاح شده انکوباسیون تاکی زوئیت‌های توکسو پلاسما در محیط کشت غیر سلولی RPMI برای تهیه E/SA، کروماتوگرافی برای تخلیص این آنتی‌ژن‌ها و الکتروفورز ژل‌پلی اکریل‌آمید برای شناسایی اجزاء حاصل جهت کاربرد در مطالعات بعدی بود.

دانلود فایل مقاله در لینک ذیل :