hc8meifmdc|2010A6132836|Articlebsfe|tblEssay|text_Essay|0xfbff75c1020000000c1b000001000300

خلاصه

سابقه و هدف: هسته پاراژیگانتوسلولاریس (LPGi) در بصل‌النخاع قرار داشته و در اعمال مختلف فیزیولوژیک نقش دارد. در پژوهش حاضر به بررسی اثر تزریق کلونیدین به درون هسته پاراژیگانتوسلولاریس بر سندرم ترک مرفین پرداخته شده است.

مواد و روش‌ها: بعد از اعمال جراحی و کانول‌گذاری در هسته LPGi، وابستگی به مرفین طی چهار روز و هر روز دوبار به ‌ترتیب 35،30،25و40 میلی‌گرم بر کیلوگرم مرفین به‌ صورت داخل صفاقی تزریق شد. جهت القای سندرم ترک در روز پنجم ازهیدروکلرایدنالوکسان نیم ساعت بعد از تزریق آخرین دوز مرفین استفاده شد. علایم ترک مانند افتادگی پلک، لرزپاهای جلوئی، دندان قروچه، جویدن Grooming و Wet dog shakes به مدت نیم‌ساعت مورد بررسی قرار گرفت . در گروه‌های دریافت‌کننده کلونیدین، با دوز‌های یک و یا دو میکروگرم در 5/0 میکرولیتر محلول کلونیدین ( به‌عنوان آگونیست آلفا- 2 آدرنوسپتور) پنج دقیقه قبل از تزریق نالوکسان به طور دو طرفه به هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی تزریق گردید. 

یافته ها: نتایج نشان داد که کلونیدین علائم افتادگی پلک، جویدن، لرزپای جلوئی را کاهش می‌دهد ولی بر سایر علایم مورد بررسی، شامل دندان قروچه،  Groomingو Wet dog shakes اثری ندارد. 

نتیجه گیری: بدین ترتیب می‌توان گفت که یکی از مراکزی که کلونیدین می‌تواند اثر خود را در تغییر علایم ترک اعمال نماید، هسته پاراژیگانتوسلولاریس می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: کلونیدین، هسته پاراژیگانتوسلولاریس، سندرم ترک، مرفین

مقدمه

اعتیاد به مواد مخدر یکی از مهمترین مسائل اجتماعی بشر را تشکیل می‌دهد. شناخت دقیق وابستگی به مواد مخدر، جهت مبارزه با آن ضروری به نظر می‌رسد. مطالعات گسترده در این زمینه نشان داده است که هسته‌های مغزی و سیستم‌های نوروترانسمیتری مختلف در این امر دخالت دارند. ناحیه شکمی جانبی بصل‌النخاح شامل هسته‌های مهمی از قبیل هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی (LPGi) و رافه مگنوس می‌باشد، هسته پاراژیگانتوسلولاریس در اعمال فیزیولوژیکی مختلفی مانند درد، تنظیم تنفس و فعالیت جنسی نقش دارد[9]. مهمترین خروجی این هسته به هسته لوکوس سرولئوس 

(LC) می‌رود ]12[. هسته LC یکی از مراکز عمده آدرنرژیک مغزی می‌باشد که حدود 50% از سیستم آدرنرژیک مغزی را تشکیل می‌دهد ]3[. این هسته در اعمالی مانند حافظه، بیداری، درک درد و اضطراب نقش دارد[2]. LC یک هسته تحریکی سمپاتیکی در مغز بوده و تحریکاتی که پاسخ سمپاتیک را ایجاد می‌کند از این ناحیه میانجی‌گری می‌شود [5]. مطالعات نشان داده است که تحریک الکتریکی هسته LPGi می‌تواند باعث ایجاد رفتارهای مشابه علایم ترک مرفین شود [18]. فعالیت هسته پاراژیگانتوسلولاریس در حیوان های وابسته به مرفین کاهش می‌یابد [13]. هم چنین مطالعات نشان داده اند که با تزریق نالوکسان به این هسته در حیوان‌های معتاد، فعالیت الکتریکی آن افزایش یافته و همزمان با آن، فعالیت الکتریکی لوکوس سرولئوس نیز افزایش می‌یابد 

[25]. هسته LC در سندرم قطع مصرف مرفین نیز نقش مهمی ایفا می‌کند [11]. گزارش شده است که فعالیت این هسته هنگام سندرم ترک1 افزایش پیدا می‌کند. آگونیست‌های گیرنده آلفا- 2، مانند کلونیدین در کاهش علایم ترک بکار می‌روند[15]. کلونیدین با اثر بر CNS باعث کاهش فعالیت سمپاتیک و افزایش پاراسمپاتیک می‌شود [15]. این دارو دارای نیمه عمر 8 الی 12 ساعت می‌باشد و از سد خونی- مغزی به راحتی عبور می‌کند و وارد مغز می‌شود. کلونیدین باعث کاهش آزاد‌سازی نورآدرنالین در CNS می‌شود [16]. مطالعات نشان داده است که کلونیدین می‌تواند در دوز‌های بالا بر گیرنده‌های آدرنرژیکی آلفا-1 اثر گذاشته و باعث افزایش فشار خون شود [12]. تحقیقات دیگر نشان داده است که کلونیدین از طریق عمده‌ترین مرکز آدرنرژیک مغزی یعنی LC اثر خود را اعمال می‌کند [26]. این هسته دارای تراکم بالای گیرنده آلفا-2 [6] و هم‌چنین گیرنده‌های اپیوئیدی می‌باشد [4]. بررسی‌ها نشان می‌دهد که تزریق کلونیدین بهLC  نمی‌تواند برخی علائم از جمله تعداد پرش را تحت تأثیر قرار دهد [7]. بنابراین به‌نظر می‌رسد که گیرنده‌های آلفا-2 سایر نواحی سیستم عصبی مرکزی نیز در بروز علائم سندرم ترک دخالت دارند. در تحقیق حاضر اثر تزریق کلونیدین به درون هسته پاراژیگانتوسلولاریس بر علایم قطع مصرف مرفین مورد بررسی قرار گرفته است.

دریافت فایل مقاله در لینک ذیل ...